benimle çıkar mısın

dünyanın en samimiyetsiz cümlesidir.

-benimle çıkar mısın? + evet ama merdivenden. böyle saçma sapan bir geyik vardı. ulan nereden aklıma geldi ya.

çok şükür hiç böyle sormadım, farklı şekilde de sormadım çünkü tipime kimse bakmaz

samimiyetsiz ve klişe

çok şükür hayatımda hiç kullanmadım (bkz: çocukça hareketler bunlar)

(bkz: iner misin çıkar mısın)

uzaya mı?

çıkmak ne demek ya ? daha çok çocuksu ya da ergensi bir teklif bence bu. gerçi 12-16 yaşlarındaki bireylerin yaşadığı ilişkiye uygun bir teklif shsjhsjahs

-evet +tşk -ö.d

şu laftan var ya bildiğin iğğreniyorum ya. i̇ğrenç kelimeler. i̇ğrenç bi cümle

siz daha çıkma teklifi mi ediyorsunuz aq çomarları

hayır olmaz.

tam olarak nereye, ona göre vericem cevabımı.

onun yerine ; seninle çıkabilir miyim

Twitter' da yeniden yaşam bulması için açılmış hastag. Yorumları okudum da, bayağı bir dertli herkes. Bu soru bittiğinden beri "biz neyiz?" kabusunu yaşayanlar varmış. Olası tabii. Bizim zamanımızda flört yoktu. Manitacılık müessesesi aktifti. Orası da öyle herkesin giremediği bir alandı. Manitası varsa dünya ahiret bacı/kardeş/abi olunurdu. "Biraz da bağa vir" diyaloglarına girilmezdi. Hey gidi gençlik...

ikili ilişkilerin bombok olduğu bir devirde tek çıkar yol bu. ama siz bunu anlayacak kapasitede değilsiniz. mesela, bizim dönemimizde çok güzeldi bu soru. çünkü herkes fikrini ilk baştan söylüyor ve ona göre sohbet şekilleniyordu. ne "benim sorunlarım var" tarzı zırvalıklarla kimse bir diğerini incitiyor ne de "sadece sana karşı değil, herkese böyleyim" saçmalıklarına giriliyordu. birçoğunuzundan büyük olduğum için siz gençlerin en büyük problemi ne, biliyor musunuz? söyleyeyim:neyin değerli olduğunu zerre bilmiyorsunuz. zira alayınız ne askere gitmiş, ne iş hayatında iflas etmiş ne de gerçek bir acı veya yoksunluk yaşamış. haliyle, internetin verdiği gereksiz özgüvenle her türlü duyguyu ve olguyu har vurup harman savuruyorsunuz. günün sonunda olan size oluyor ama. ben sizin yaşınızdayken kendime ait dükkanım, sevgilim, bir dünya hobim, hayalim ve en önemlisi huzurum vardı. üzgünüm ama bunların neredeyse hiçbiri ama hiçbiri artık hiçbirinizde yok. peki sizde ne mi var? ezici çoğunluğunuzda? arsızlık, yüzsüzlük, cehalet, kabalık... abartısız söylüyorum: son iki yılda en aşağı bin tane genç insan gördüm. yüz yüze tanıştım. kadın-erkek fark etmeksizin, ne istediğini veya istemediğini bilen ve o uğurda yaşayan tek bir genç görmedim. ölmüşsünüz, gömeniniz yok. bu soruna bahaneniz hükümet olmasın ama. uyarmasam, öyle olacağını iyi biliyorum. mesela, bizim dönemimiz şu anki akp döneminden daha boktandı. bir insanla merhabalaşmak, bir kadına açılmak veya bir hobi edinmek karneyle satılıyordu. ciddi söylüyorum. ancak o kıtlık, her şeyi değerli kılıyordu. şimdi siz bolluk yaşadığınızı sanıyorsunuz ama yokluğun en dibindesiniz. halinize üzülüyorum dersem, yalan söylerim. çünkü ezici çoğunluğunuz güzel olan hiçbir şeyi maalesef hak etmiyor. umarım, bir gün hak edip hepsini elde edersiniz ama bu cehalet, kabalık, arsızlık ve nezaketsizlikle bok elde edersiniz.çünkü hem birçok şeyi hem de haddinizi bilmiyorsunuz. tek derdiniz anı kurtarmak ve birilerini incitmek. zira kendinizle yüzleşmemek ve kim olduğunuzu görmemek için her şeyi mübah görüyorsunuz. sorunlardan kaçıyorsunuz. ancak ne kadar kaçarsanız kaçın, toslayacağınız tek şey yine kendiniz olacaksınız. sırf bu nedenlerden ötürü, özellikle zihinsel anlamda bir an önce olgunlaşın ve gerçek anlamda kendinize yatırım yapın. izleyin, dinleyin, okuyun. ve her şeyden önemlisi, nazik olun. bir insanı nezaketten daha çok yükselten hiçbir şey yok. bir önceki cümlemi, kulağınıza küpe edin. bunu size babanız söylemez. ananız dillendirmez. yineleyeyim; "bir insanı nezaketten daha çok yükselten hiçbir şey yok."